Ιούνιος του 2011. Στα πλαίσια της έρευνας μας για την ιστορία του τόπου μας κανονίσαμε να πιούμε ένα καφέ με έναν υπέροχο άνθρωπο με απίστευτο χιούμορ και ευγλωττία, την Αφησιανή Μαρίκα Αϊβαζόγλου – Κυτάκη 83 ετών τότε. Αν και δεν ήταν μία οργανωμένη συνέντευξη εμείς για καλό και για κακό είχαμε βάλει το μαγνητοφωνάκι μας να ηχογραφεί.

Με υπομονή, καλοσύνη και πάντα με χιούμορ μας απαντούσε σε όλες τις ερωτήσεις μας. Με επιδεξιότητα έκρυβε τη συγκίνηση που τις προκαλούσαν οι αναμνήσεις που τις έρχονταν στο μυαλό, από τους γονείς της, τους συγχωριανούς της και το χωριό της στην προσπάθεια της να ανασύρει γεγονότα από τη μνήμη της για να μας δώσει τις κατάλληλες απαντήσεις.

Κάποια στιγμή ο λόγος έφτασε σε ένα νανούρισμα που είχε μάθει από την μητέρα της Αγλαϊα Μανασάκη – Αιβαζόγλου (1891-1968). Μετά από συνεχόμενες πιέσεις καταφέραμε να την κάνουμε να μας τραγουδήσει μερικούς από τους στίχους…

Δώρο θεού εκείνη την στιγμή και το μωράκι που έκλαιγε στο διπλανό σπίτι…

Θεία Μαρίκα σε ευχαριστούμε! Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!

Νανούρισμα. Η απόλυτη τρυφερότητα. Η απόλυτη έκφραση της αγάπης της μάνας για το παιδί της. Το αποδεικνύουν άλλωστε και οι στίχοι αυτού του νανουρίσματος της Αφησιάς…

Ύπνε μου, καλέ ύπνε μου και καλομερωτή μου

όπου μερώνεις τα παιδιά, μέρω και το παιδί μου.

Νάνι νάνι νάνι και όπου το πονεί να γιάνει.

Κοιμήσου χαϊδεμένο μου κι εγώ σε νανουρίζω

και την κουνίτσα σου κουνώ, γλυκά σ’ αποκοιμίζω.

Παναγιά μου κοίμισε το και Χριστέ μου ξύπνησε το.

Κοιμάται με την Παναγιά και με τον Αϊ Γιάννη

κοιμάται το παιδάκι μου κι όπου πονεί να γιάνει.

Να κοιμάται να μερώνει να ξυπνάει να μεγαλώνει.

Κοιμάται το μωράκι μου κι εγώ να το ξυπνήσω,

να πάρω τριαντάφυλλα να το πετροβολήσω…

Νάνι νάνι νάνι και όπου το πονεί να γιάνει.

Κοιμήσου και παρήγγειλα στην Πόλη το νονό σου,

στη Βενετιά τα ρούχα σου και το διαμαντικό σου.

Το παιδάκι μου κοιμάται μη ξυπνάτε μη βροντάτε.

Κοιμήσου που να σε χαρώ και να σε δω μεγάλο

και να σε δω της παντρειάς και ακόμα πιο μεγάλο.

Ο ύπνος τρέφει τα μωρά κι υγειά τα μεγαλώνει

κι η Παναγιά η Δέσποινα τα καλοξημερώνει.

Έλα ύπνε και πάρε το και πάρτο στους μπαξέδες

και γέμισε τους κόπους του πλούτη και μενεξέδες.

Κοιμήσου χαϊδεμένο μου κι η μοίρα σου δουλεύει

και το καλό σου ριζικό σε κουβαλεί σε φέρνει.

Μη χτυπάτε στην αυλή μου και κοιμίζω το παιδί μου…